Stefan van Hoek (1969) was lange tijd een legendarische verschijning in de Rotterdamse
horeca – al slaagde hij er niet in ooit een harmonieuze verhouding op te bouwen, met wie
of wat ook. Even leek hij zijn draai te hebben gevonden als architectuurjournalist, maar ook
die vrijage bleek kortstondig. Nu is Stefan van Hoek vooral een man die kranig vecht tegen
zijn demonen en de uitwassen van de tijdgeest. Bij Uitgeverij Douane verscheen de
inktzwarte verhalenbundel ‘Wat een lelijk kind ben jij’.

‘Donkere wolken pakten zich samen boven Rotterdam. Nou ja, ze kwamen in ieder geval met
gezwinde vaart aanvliegen, terwijl ik een Baclofen richting mik mikte. In mijn gedachten vormde de
identificatieplicht een cumulonimbus, beter bekend als buienwolk.’