Zwarte en groene
Danilov, Dmitri

ISBN: 978 90 72247 14 8

Pagina's: 112
Afmetingen: 200 x 125 mm

Prijs: € 13.50
Het derde deel in de serie Nieuwe Russen: NR.003. U kent de oude Russen, niet de nieuwe. Ten onrechte. Deze reeks probeert in een leemte te voorzien. Jaarlijks komen twee titels uit. Vooral belangrijk, baanbrekend werk van schrijvers van nu. Maar incidenteel ook vergeten werk van klassieke schrijvers. Of schitterend werk van vergeten schrijvers. Dood of levend. Maar altijd van superieur niveau. Op den duur een soort Russische bibliotheek van de XXI-ste eeuw.

Omschrijving

Dmitri Danilov (1969) is woonachtig in Moskou. Hij werkte als nachtredacteur van een persbureau, daarna als hoofdredacteur van een bedrijfsblad en tegenwoordig als reporter van het tijdschrift Het Russische Leven. In Zwarte en groene geeft Danilov aan de hand van een gedepersonaliseerd persoonlijk microverhaal een lucide macroverslag van de wilde Jeltsinjaren na de ineenstorting van de Sovjet-Unie: een nachtredacteur verliest zijn werk, reist stad en land af met zijn (zwarte en groene) theehandeltje en vindt uiteindelijk weer werk als journalist. Danilovs stijl is zeer verzorgd slordig en diffuus. Daarmee brengt hij de lezer angstig dicht bij de chaotische werkelijkheid van het nieuwe Rusland. In 2006 publiceerde de schrijver de verhalenbundel Flat nummer tien.

Vertaald uit het Russisch door Arie van der Ent.

Zie ook het nieuwsbericht op deze site over deze novelle.


'Dit alles schrijft Danilov in een dromerige, wat slordige en afgemeten spreektaal, die hij afwisselt met mooie uitweidingen over de tochten die zijn hoofdpersoon onderneemt. De verzorgde vertaling van Arie van der Ent doet recht aan die zelfverklaarde diffuusheid. Ook de observaties van de voorsteden - elk met hun iegen karakteristieken en hun eigen voorkeur voor bepaalde soorten thee - maken pijnlijk duidelijk hoe apathisch, haast 'communistisch', het er nog aan toe gaat in vergelijking met de bright lights, big city Moskou. 'Zwarte en groene' is er, meer dan 'Mannen' van Viktor Jerofejev uit dezelfde Nieuwe Russenreeks, vooral voor de lezer die tussen de regels kan lezen. Wie die kunst beheerst, krijgt onvermijdelijk trek in thee of sterker nog, een flinke wodka!' | Gonzo (circus) #91 maart-april 2009


Fragment Zwarte en groene:

Zo doe je dat. Zo doe je dat nu. Zo zit dat. Vleugels gekregen, mee op de golf. Vaste stem, optimistische blik. Nog een klein kantoortje, bti (bureau technische inventarisatie, zo heet dat). Fantastische Ceylon, kijkt u maar eens, zowel gewone als gearomatiseerde, en ook zakjes, o, o, wat een goeie thee, en hoe duur is deze, geeft u mij die maar en die, en voor mij die alstublieft, ze kochten een aantal pakjes. De tas was licht geworden. Nog een kantoor, nee, dank u wel, we hebben net ingeslagen, bedankt, komt u een volgende keer langs, ze zeggen het zo welwillend, je wordt niet weggestuurd. Een totaal andere situatie inmiddels. Ze geven advies: gaat u daar eens heen, en dan daarheen, daar is een badhuis, mensen die een bad nemen kopen altijd thee, eropaf, het badhuis, op het stoepje staat een man te roken die er als een badgast uitziet. Thee, dat is goed, thee, en hebt u groene, hier is van vijftienduizend, Ceylon, puike groene thee, geef maar een paar, ook zakjes, natuurlijk, wisselgeld genoeg, hier, alstublieft, dank u wel, kom nog eens langs, zeg, je moet daar langs, zie je dat gebouw, dat is van de douane, die lui hebben geld, die maken u helemaal los. De douane, lekker koel. Zelfverzekerde mensen snellen heen en weer. Op het voorstel thee te kopen antwoorden ze belangstellend, ze kopen flink wat, er blijven nog maar drie pakjes over, de rest is inmiddels verkocht. Het douanegebouw uit, de tas bijna leeg, de portemonnee kan bijna niets meer bij. De straat, de straat uit naar het station. Zomaar op straat komt er een vrouw aanlopen, ik hoorde dat u thee verkoopt, ja (licht verbouwereerd), dat klopt, wat hebt u, wel, er zijn nog maar drie pakjes
over, ��n met zakjes en twee fijn, Ceylon, laat ik ze maar van u afnemen, alstublieft, laat het wisselgeld maar zitten, dank u wel, het beste.

Alles verkocht. In een rustig hoekje neergestreken, het geld nageteld, aan de hand van de vrachtbrief nagerekend hoeveel er terug moest naar het bedrijf. Na aftrek van alle kosten bleef er honderdtwintigduizend over, twintig dollar tegen de koers van toen. Van dat bedrag kon een gezin van een paar mensen een paar dagen bescheiden leven. Goed. Heel goed. Met een air, zonder enige haast, naar het station toe. Ze kopen toch wel. En hoe, ze komen zelfs op straat naar je toe, gewoon bizar. Een gevoel alsof je op de ader van een nuttige delfstof bent gestoten en je die elke dag een beetje verder af kunt graven en, zoals sommige mensen dat noemen, �daar een gezin van kunt onderhouden�. O, wat fijn.

Terug bij het bedrijf het-meisje-achter-de-computer de vrachtbrief overhandigd, en het geld voor alle koopwaar. Wat, alles verkocht? Ja, uitverkocht, u doet het nota bene voor het eerst, ja, goed zeg, gefeliciteerd, dank u, hoe doet u dat, nou, gewoon, komt u morgen, ziet u hoe goed het werkt, natuurlijk, tot ziens, dank u, tot ziens.

En het is nog helemaal niet laat, twee uur pas, en de hele verdere dag vrij, verbazingwekkend, toe maar, de zon, zomer. Naar huis. Thuis is opgetogen. Alles prima, eigenlijk.

Uitgelicht



Emanuel
Spannende, ontroerende roman over de lotgevallen van een Rotterdamse Jood in het interbellum. ...

lees meer >>