Productbeschrijving
Sorokins roman speelt in de nabije toekomst: Rusland heeft zich van het Westen afgekeerd en de banden met China nauwer aangehaald. Hypermoderne technologie en oude gebruiken gaan zij aan zij, religie viert hoogtij en het staatshoofd is een almachtige heerser die veel weg heeft van Ivan De Verschrikkelijke. Hij houdt zijn onderdanen onder de duim met de hulp van zijn ‘opritsjniks’, de gevreesde, genadeloze ‘geheime politie’ van zijn illustere voorganger. We volgen één dag uit het leven van zo’n opritsjnik. Een profetisch boek, waarin Sorokin de strenge censuur en de annexatie van de Krim al aankondigt. De roman stond in 2013 op de shortlist voor de prestigieuze International Man Booker Prize.
Over de auteur
Vladimir Sorokin
Vladimir Georgievitsj Sorokin (Russisch: Владимир Георгиевич Сорокин) (Bikovo bij Moskou, 7 augustus 1955) is een Russisch postmodernistisch schrijver (ook van toneel) en een conceptual art kunstenaar.
Sorokin studeerde scheikunde in Moskou, werkte daarna korte tijd voor het tijdschrift Wissel, maar werd ontslagen vanwege zijn weigering om lid te worden van de Komsomol. Vervolgens hield hij zich vooral bezig met schilderkunst, het illustreren van boeken en het ontwerpen van boekomslagen. In 1972 debuteerde hij tevens als dichter en vanaf de jaren tachtig wordt hij tot de grote Russische ondergrondse kunstenaars gerekend. Met de publicatie van zes verhalen in een Frans tijdschrift in 1985 brak hij ook in het Westen door. Begin jaren negentig kwam zijn definitieve doorbraak als schrijver met de publicatie van zijn roman De rij (geschreven 1985) en de verhalenbundel De harten van vier (1994).
Het literaire werk van Sorokin kenmerkt zich door zijn volstrekt esthetische opvatting: voor hem is schrijven niet iets inhoudelijks, maar het bezig zijn met taal, stijl en constructie. Enkel omdat woorden nu eenmaal betekenissen hebben vormen ze samen een betekeniseenheid. De betekeniseenheid die Sorokin in zijn romans en verhalen tot stand brengt is vaak verrassend origineel en getuigt van een groot vermogen om met verschillende stijlen om te gaan. Hij gebruikt net zo gemakkelijk de taal van de negentiende-eeuwse klassieken als die van de productieroman uit de jaren dertig of de taal van de Sovjetpers. Realistische beschrijvingen wisselen elkaar af met bevlogen lyrische of totaal absurde, surrealistische passages. Sentimentalisme verandert in wreedheid en vaak wordt de werkelijkheid compleet op zijn kop gezet. Zijn boeken zitten dan ook, bijna standaard, vol onverwachte, schokkende en ook bizarre wendingen, die vaak leiden tot beschrijvingen van moord en geweld.
Het werk van Sorokin staat te boek als sterk controversieel. Sommigen zien hem als een van de belangrijkste schrijvers van de moderne tijd, anderen winden zich vaak op over de naar hun oordeel inhoudsloosheid van zijn werken en de smakeloosheid ervan. In 2005 protesteerde de Cultuurcommissie van de Doema tegen de opvoering van een stuk van Sorokin en stelde zelfs een onderzoek in naar ‘degeneratie’.
Lees verder
